SÖZÜN BİTTİĞİ YER...

SÖZÜN BİTTİĞİ YER

Ölüm ne kadar yakın, ne kadar uzak...

Dokunduğun el ne kadar soğuk,

Sözler ne kadar sessiz. 

Her defasında yeni tanışmış gibi şaşkın,

Her defasında beklenmedik, alışmadık, kabullenmesi zor!

Sesi kulağında, 

Yüzü gözünde,

Kendi yanıbaşında sanki..

Ama yok!

Gitti..

Her şeyini bırakıp gitti!

Her amacını boşverip gitti!

Sen kaldın! Sen kalakaldın!

Gözyaşların kurudu, sesin yok oldu, rengin soldu, 

Ölüm, kalana ne zormuş

O gitti... 

Onlar gitti...

Sen kaldın!... Sen kalakaldın!...



-----
Bu şiiri Ahmet Babam ve Fatma Annem için yazmıştım... İçinde bulunduğumuz zamana en uygun sözler bence...