Bazen..

Diyorum ki boşuna bunca kafa karışıklığı..Ortada bir eylem /ilerleme  yok. Her şey kafamın içinde. Bu halden çok yoruldum. Kendimi canlı, mutlu, azimli hissettiğim anlar hep gelecekle ilgili bir şeyler planladığım anlar. Ben artık ''şimdi olan''la mutlu olmak istiyorum.

Kader ''çaba''ladığın kadar. İyi de ne için? Odaklanabilmek, ne istediğini neyle mutlu olduğunu anlamak neden bu kadar güç.

Başım ağrıyor. Düşünmekten. Kuyruğu birbirine değmeyen tilkilerden..Okuduklarımdan. Yazdıklarımdan.

Çok basite ulaşmak için bu kadar dolanmaya ne gerek var ? Anneannemin ruh haline ulaşmak  için bu kadar  yorgunluk niye?

Ya bizde var bir sorun ya sistemde..





..........