KONUK YAZAR - KURAL: YÜREĞİMİN İÇ CEBİ

Resim yazısı ekle

​

Onca sözünden sonra karar verdim gitmeye. ''Nasıl unutacağım'' korkusu beni biraz endişelendirse de artık hayatımı sana adamaktan vazgeçtim.

Ve gittim...

Giderken sadece sana ait olmayanları aldım yanıma. Bir kaç kitap, yarısını öylesine karaladığım küçük not defterim ve bir de kırmızı kelebekli tokalarımı. Evet, yanlış okumadın; kızımıza aldığım tokalar. Sana hiç söylemedim. Yıllar önce seninle ilk buluşmamızdan sonra bir seyyardan almıştım. Hani olur ya, kızımız olursa ona takarız diye. Yıllardır saklıyorum damatlığımın iç cebinde. Kızımızın olacağı günü bekleyerek. Sen hiç istemedin ama bir çocuğumuz olmasını. Bahaneler, bahaneler, bahaneler...

Hep bir bahanen vardı: ''İkimiz birbirimize yeteriz, kim ilgilenecek çocukla, kendime vakit ayıramam'' vs, vs, vs. Ama  beni en çok yaralayan cümlen ''hem sen benimle çocuk için mi evlendin?'' demen oldu. Hayır, ben seninle çocuk için evlenmedim. Senden, aşkımdan bir çocuğum olsun istedim. Sana baktıkça onu, ona baktıkça seni daha çok sevmek için. Aile olmak için. Ama olmadı. Ne bir kızımız ne de bir çocuğumuz olmadı. Allah dualarını kabul etti. Ama ben yine de sana teşekkür ediyorum. Hayatıma girdiğin, benim zorumla da olsa aile olmaya çalıştığın için.

Başta da dedim ya seni nasıl unutacağım korkusu beni endişelendiriyor. Ama asıl korktuğum yıllarca damatlığımın iç cebinde duran kırmızı kelebekli tokalar. Hayat insana adil davranmıyormuş, şimdilerde anlıyorum bunu. Sen ne kadar istesen de istediğin olmuyormuş her zaman. Her neyse lafı daha fazla uzatmaya gerek yok. Hiç bir zaman çocuğumun olmayacağını bilerek yaşamaya alıştırmalıyım kendimi. Gitmek, daha doğrusu kaçmak sanırım en iyisi. Seni unutmaya çalışarak avutacağım kendimi. Aşk acısı dedikleri -hele ki gerçekten aşksa- hiç geçer mi? Yaşayarak öğreneceğim. Yalnız... Tek başıma; sensiz, kızımsız. 

Yüreğimin iç cebindeki kırmızı kelebekli tokayla...

Konuk Yazar: Kural

Blog Adresi: karpuuz.blogspot.com.tr