17 BLOGGER 1 HİKAYE / BÖLÜM 5: UYANIŞ
--->>> 22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 1: KAYIP
Uysal bir eylül akşamına uymayan hoyratlıktaki hava...
--->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 2: ÂLEM-İ EŞBÂH
Hazır mı? Bu nasıl bir sualdi böyle...
--->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 3: KARDEŞİM
-Geç Kaldınız...
--->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 4: OYUNCU
Şimdi yaptığı taklitlere bir yenisi mi eklenmişti...
 |
| 22Blogger1Hikaye |
(Önceki bölümlerin bağlantısı yukarıdadır)
...Hep umursamaz görünürdü. Yine de sessizliği delen her kapı sesinde olduğu gibi kalbi melodik bir şekilde gizlediği korkusuna eşlik ediyordu. Kalp atışlarının dışarıdan duyulabildiğini hissetti ve korkusu gün yüzüne çıktı.
Ses çıkarmamaya çalışarak parmak uçlarında ilerlerken zihin yorgunluğu bedenini zorluyordu. Kafasının içindeki kopuk hikayeler, yüzlerini hatırlamadığı isimler, isimlerini bir türlü bulamadığı karakterler ona işkence etmeye devam ediyordu. Gelen kişinin dost mu düşman mı olduğuna bile karar veremeyecekti. Nasıl bu kadar acizken yapayalnız kalabilmişti? Şu an midesindeki o dayanılmaz bulantı bile zihninin önüne geçemiyordu.
Düşüncelerle boğuşup kapıya yöneldiği anda dışarıdan bir ses geldi:
- Lexi? Lütfen uyanmış ol…
 |
| Kavuşma |
“Mel!!!!” diyerek büyük bir coşkuyla kapıya sarıldı. Kardeşinin sesini duyduğuna bu kadar sevineceğini hiç düşünmemişti. Kapıyı açmasıyla Melanie’nin boynuna atlaması bir oldu. Kalp atışları normale dönmüştü. Kendini uçsuz bucaksız bir okyanustayken adaya çıkmış gibi hissediyordu. Melanie ona yardım edebilirdi! Evet, her zaman olduğu gibi yine neler olduğunu anlatacaktı!
Melanie şaşkınlıkla “Lexi.. Sen… Sen.. İyi misin? Bana ilk defa böyle sarılıyorsun. Hatta ilk defa sarılıyorsun.”
Lexi o an kendine gelip Melanie’i içeri çekerek kapıyı kapattı:
“Beni nasıl buldun?”
“Aslında Rhett beni buldu. Senden haber alabildiğime nasıl mutlu oldum bilemezsin! Ne kadar zamandır seni arıyorum bir fikrin var mı? Nasıl böyle ortadan kaybolabilirsin?”
Sonra Lexi’nin yüzündeki solukluğu görüp dün geceyi hatırladığında kızmak için kötü bir zaman olduğunu fark etti: “Nasılsın? Neler oldu anlatsana?”
Lexi ağlamaya başladı. Onu böyle görmek Melanie’yi daha da kahretmiş, ne yapacağını şaşırmıştı. “Bilmiyorum Mel, hatırlayamıyorum! Sizden ayrıldıktan sonraki zamanım o kadar silik ki kafamda… Biliyorum hafızam beni hep yarı yolda bıraktı ama bu sefer… Bu sefer çok farklı. Hafıza kaybım gittikçe artıyor, unuttuğum süreler her gün daha da uzuyor. Sadece sen ve Rhett aklımda. Ama sadece seni net olarak hatırlayabiliyorum. Rhett’i bile unuttum düşünebiliyor musun? Ben, neler yaptığımı bile hatırlayamıyorum. Derken gözü yanındaki kanepeye ilişti, ıslak kıyafetleri etrafa saçılmıştı. Odaya ilk kez baktığını anladı. Yutkunamadı! Rüyalar? Ne kadarı rüyaydı? Dün gece gerçekten ölmüş müydü?
Kaşlarını çatarak Melanie’nin gözlerinin içine baktı. Kelimelere bile gerek olmadan yüzü tüm sorularını yansıtıyordu. Yine de kendini zorlayarak ve yine ıslak kıyafetlere kilitlenerek “Dün… Dün gece neler oldu?” diyebildi.
Melanie ne diyeceğini bilemedi. Ona her şeyi anlatmalı mıydı? Ne kadar güçlü ve umursamaz görünse de olaylardan en çok o etkilenirdi. Ve evet hafızası… Küçüklüğünden beri hafızası onu çok zorlamıştı. Alkole sarılıp geldiği bu noktanın en önemli sebebi oydu. Rhett’le çekip gitme sebebinin, geçmişini silerek kendine yeni bir hafıza arayışı olduğunu düşünmüştü hep. Gerçi yaşadıklarını düşündüğünde bunun avantaja döndüğünü hissedebiliyordu. Ne kadar hatırlarsan o kadar acıtır hayat.
“Rhett” dedi “Dün seni o halde sudan çıkardığında çok korkmuş. Bu sefer onu bile hatırlamadığını, garip şeyler sayıkladığını söyledi sadece. Bir de gitmesi gerektiğini, dönene kadar seninle kalmamı istediğini.”
Aslında anlatmaktan çok sormak istiyordu? Neler olmuştu? Lexi neden bu kadar kötülemişti? Onu bu kadar telaşlandıran neydi? Lexi'yi ağlarken görmüştü! Bunu sindirmekte zorlandı. Şimdi güçlü olma sırası Melanie’deydi. Lexi ise o güzel gözlerini açmış merakla ağzından çıkacak kelimelere bakıyordu. Bu sefer korkusunu gizleyememişti. Tüm tükenmişliğiyle onu izliyordu: gözleri mosmor, rengi bembeyaz, saçları dağılmış…
“Bence sadece dinlenmeye ihtiyacın var” diyerek elini tuttu Melanie sevecen bir gülümsemeyle. “Görüyorum ki alkolün dozunu yine fazla kaçırmışsın. Kıyafetlerin berbat haldeydi! Ölmediğine dua etmeliyiz. Ah Lexi! Seni hiç bulamayacağımı sanmıştım…”
Onu aramakla geçirdiği korku dolu yılları anlatmayı istedi ama ne yeri ne de zamanıydı. Şu an sadece onunla birlikte olduğu için mutlu olmalı, anı yaşamalıydı.
 |
| coffee |
“Haydi, üzerine giyecek düzgün bir şeyler bulalım ve kendimize sıcacık bir kahve hazırlayalım!”.
--------------
Aynı anlarda Rhett doktorun odasından ayrılmak üzereydi. “Unutmayın” dedi doktor, “Gözlem çok önemli”.
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 6: TANI
Kahvelerini içtikten sonra...
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 7: KAYBOLUŞ
Doktorun söylediklerini düşündükçe...
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 8: AVCILAR
Etrafı tanımaya çalışsa da...
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 9: SEN KİMSİN?
Skygge sürüleri, evrendeki anıların...
"Kim olmak istiyorsun söylesene!!...
"Yere düşürdüğü bardak ve..."
"Sürekli seanslar çoktan başlamıştı..."
"Karanlıktı hem de çok karanlıktı..."
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 14:GERÇEKLER
"LEXİ!' Boğuk ve sert bir erkek sesi duydu..."
"Melaine geldi..."
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 16: GÜN YÜZÜNE ÇIKANLAR
"Yaşadığı şeylere, neler yaptığına inanamıyordu..."
---->>>22 BLOGGER 1 HİKAYE/BÖLÜM 17:FİNAL
"Mélanie her okuduğu sayfadan sonra..."
-------------- Devam Edecek --------------
Sıradaki talihliyi açıklıyorum: Hazır mısınız?
 |
| RANDOM.ORG LIST RANDOMIZER |
Biliyorum, biliyorum! Ben de aynı şaşkınlık içerisindeyim! Bu kadar da olmaz değil mi? Sevgili ruh ikizim Fenom :)
Aslında hikayeye başlamadan önce random sitesini deneme amaçlı bir çekiliş yapmıştım. İnanmayacaksınız ama Fenom çımıştı :) Şansa bak dedim..
Fakat hikayeyi yazmadan gerçek çekilişi yapmak istemedim! Hikayeyi bitireyim öyle yaparım dedim ve bu da sıralama sonucu!
Fenom benden kurtuluşun yok ;) Ama peşimde olmana sevinmedim değil! Ayrılma dibimden :) Her yayınında olduğu gibi bunu da büyük bir titizlikle ve keyifle yazacağına eminim.
Not: Ece Abla mazereti sebebiyle izin istemişti, ancak onu listeden çıkarmaya gönlüm razı olmadı. Dedim ki "eğer ona denk gelirse bile tekrar çekeriz, belki sıra gelene kadar kendini daha iyi hisseder ve katılır bize". Kendisine sormadan böyle bir karar aldım ama umarım kızmaz bana :)
Herkese sevgiler...
17 BLOGGER 1 HİKAYE / BÖLÜM 5: UYANIŞ
Reviewed by Unknown
on
Ocak 28, 2016
Rating:
Reviewed by Unknown
on
Ocak 28, 2016
Rating:
Hiç yorum yok